Wielu ludzi śmieje sie z etyki Kung-Fu. Dla nich ukłony w stronę starszego stopniem ucznia czy trenera to przeżytek. Szacunek okazywany innemu człowiekowi, grzeczność, skromność to cechy, które coraz rzadziej zauważa się w codziennym życiu.
Jednak Kung-Fu bez nich nie może istnieć. Bez tej tzw. "otoczki" stałoby się jedynie bezsensowną bijatyką, a przecież ma być sposobem na życie. Większość zakazów i nakazów w polskich szkołach walki wzięta została z kodeksów wschodnich.
Na pierwszy plan wysuwa sie szacunek do trenera, dawniej nie łatwo było zostać uczniem dobrego mistrza. W Polsce nie jest to trudnością. Nieliczne szkoły zachowały jednak prawdziwy chiński charakter i aby uzyskać w nich przychylność, a poźniej szacunek instruktora lub mistrza trzeba włożyć ogromną ilość pracy.
W szkołach Kung-Fu ukłony, zwroty, odpowiednie zachowania są na porządku dziennym, co daje obraz pewnej hierarchii. Wyznacznikiem umiejętności są pasy noszone na ubraniu treningowym (wprowadzone na styl japoński). W starożytnych Chinach stosowany byl podział 3 -stopniowy. Uczniowie młodsi są to początkujący adepci. Mają oni obowiązek wykonywać polecenia starszych uczniów, a ci z kolei uczniów najstarszych, którzy podlegają już tylko mistrzowi lub instruktorowi. Należy też dodać, że wszelkie polecenia muszą być racjonalne i uzasadnione daną sytuacją. Znęcanie się nad młodszymi stopniem jest surowo karane. Taki układ obowiązuje w naszej szkole.
Hierarchia w V0 THUAT THANH QUYEN:
1. Si-Jo - Twórca Stylu (dziadek Nguyen Van Thang'a)
2. Si-Gung - Wielki Mistrz obecnie żyjacy (ojciec Nguyen Van Thang'a)
3. Si-Fu - Mistrz (Nguyen Van Thang)
4. Si-Sook - instruktor
5. Si-Hing - najstarsi uczniowie
6. Toe Dai - ogół uczniow
7. Toe Suen - II pokolenie uczniów.
Etyka sztuk walki zwana jest Wude. Dzieli się na etykę czynów i etykę umysłu:
WUDE CZYNÓW
WUDE UMYSŁU